ناصر كاظمی در ۱۲ خردادماه ۱۳۳۵ در خانواده‌ای معتقد و اهل تقوا در تهران دیده به جهان گشود و از همان ابتدای زندگی با قشر محروم جامعه آشنا و همراه شد.
ناصر دوره ابتدایی را با نمره‌های خوب پشت‌سر گذاشت تا وارد دبیرستان شد. او در این سنین، با شور و علاقه به مطالعه كتاب‌های دینی پرداخت تا بنیادهای اعتقادی و اخلاقی خود را با معارف اسلامی استوار سازد. وی پس از پایان دوره متوسطه با شركت در كنكور، در رشته‌های پیراپزشكی و تربیت بدنی پذیرفته شد و بنابه علاقه‌ای كه داشت، تحصیلاتش را در تربیت بدنی ادامه داد. ناصر همزمان با تحصیل به كار معلمی و تدریس در مدارس جنوب شهر تهران همت گماشت و بخش مهمی از حقوق معلمی خود را صرف خریدن كتاب‌های دینی برای شاگردانش كرد. كاظمی در این كلاس‌ها با طرح مباحث دینی، اجتماعی و سیاسی دانش‌آموزانش را نسبت به مشكلات روز و نیازهای قشر جوان آْگاه كرد.
او در روند همین مطالعات و فعالیت‌های اجتماعی خود، به ماهیت وابسته و فاسد رژیم شاه پی‌برد و از سال ۱۳۶۵ به مبارزات سیاسی خود شدت و وسعت بخشید. در همین سال پس از شكنجه در ژاندارمری، به دادگستری منتقل و از آن پس در زندان قصر محبوس شد.
شهید ناصر كاظمی با اوج‌گیری مبارزات مردم مسلمان ایران علیه رژیم ستم‌شاهی، همراه جمعی از زندانیان سیاسی از زندان آزد گردید و جدی‌تر از گذشته به مبارزه پرداخت و تا پیروزی انقلاب اسلامی لحظه‌ای آرام نگرفت. ناصر كاظمی، در خردادماه ۱۳۵۸ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد تا تجربیات خود را در این نهاد مقدس به كار بندد.
پس از گذرانیدن دوره كوتاه آموزش نظامی، برای خدمت در استان سیستان و بلوچستان راهی آن منطقه شد و حدود چهار ماه در شهرستان زابل به مردم محروم و مستضعف ناحیه خدمت كرد.
به دنبال غائله خلق عرب در خوزستان به این استان رفته و به مقابله با توطئه‌گران برخاست و تا آخر غائله در خرمشهر ماند.
كاظمی هنوز از این توطئه نیاسوده بود كه برای مبارزه با گروهك‌های ضد انقلاب كردستان، راهی این خطه از میهن اسلامی شد و به پیشنهاد شهید “محمد بروجردی”، فرمانده وقت سپاه كردستان، همراه چند نفر، در ۱۰ دی‌ماه ۱۳۵۸ به “پاوه” رفت. ناصر فعالیت خود را در پاوه با سمت فرماندار آغاز كرد. وی كه در این مسئولیت شایستگی، لیاقت و كاردانی خود را نشان داده بود، بزودی علاوه‌بر مسئولیت فرمانداری، به فرماندهی سپاه پاوه نیز منصوب گردید. او بیشتر جلسات خود را با مسئولان شهر پس از فعالیت طاقت‌فرسای روزانه و در نیمه‌های شب می‌گذاشت و در تمام مدت مسئولیت خود، برای حل مشكلات مردم شهر از هیچ كوششی دریغ نمی‌كرد.
ناصر كاظمی از راه ایجاد وحدت بین سپاه و ارتش و به كارگیری نیروهای مردمی و طراحی چند عملیات، موفق می‌شود تمام مناطق تحت اشغال ضد انقلاب را از چنگ آن‌ها خارج كند و آرامش را به منطقه برگرداند. آزادسازی و پاكسازی “باینگان”، “نودشه”، “نیسانه”، “نروی”، “نوسود”، “كله چناره”، و “شمشی”، از دیگر فعالیت‌های این شهید بزرگوار است. وی همچنین برای مقابله با گروه‌های مسلح ضد انقلاب در كردستان، تیپ ویژه شهدا را تشكیل داد و فرماندهی آن را به عهده گرفت.
ناصر پس از یك سال و نیم خدمات ارزشمند در پاوه، به سنندج رفت و به‌عنوان مسئول سپاه پاسداران كردستان منصوب گردید. پاكسازی مناطق حساسی همچون جاده “بانه-سردشت”، “كامیاران”، “مریوان”، “تكاب”، “صائین دژ”، ”بوكان”، “سد بوكان”، از جمله اقدامات متهورانه او به‌شمار می‌رود.
ویژگی‌های شخصیتی شهید کاظمی
شهید كاظمی با تمام عشق در خدمت مردم محروم بود. در كردستان درخشید و چنان شخصیت والایی از خود بروز داد كه مردم دل در گرو محبت او سپردند و حتی نام “ناصر” را بر كودكانشان برگزیدند و بر این نام مباهات كردند. او مجاهدي نستوه، فرماندهي لايق و توانمند و برادري دلسوز و مهربان براي مردم و معلمي نمونه براي همرزمان خود بود.
هوشمندی، بصیرت، شجاعت و قاطعیت از ویژگی‌های بارز شهید ناصر كاظمی بود. كردستان به وجود او مباهات می‌كرد و در كنار او احساس تنهایی و غربت نداشت.
نحوه شهادت
این میدان‌دار بزرگ جهاد، سرانجام در تاریخ ۶ شهریور۱۳۶۱، در حین پاكسازی محور “پیرانشهر-سردشت”، در یكی از روستاها، بر براق شهادت نشست و كردستان را در سوگ خود نشاند.
